Over het Huwelijk Van Khalil gibran

Over het Huwelijk
Kahlil Gibran
(uit: De profeet)

Toen sprak Almitra opnieuw en zei:
En wat kun je ons zeggen over het huwelijk?

En hij antwoordde:
Tezamen werd je geboren,en tezamen zul je voor immer zijn.
Jij zult tezamen zijn,als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.

Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee
tussen de kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers,maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood,maar eet niet
van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde,
maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn,
al doortrilt hen dezelfde muziek.

Geef je harten,maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.